Yaşam Suyu, Can veren, Her Yerde Hazır Olan Su
“Eğer okyanus kendini rahatlatabiliyorsa, sen de rahatlatabilirsin.
Sonuç olarak, her canlı birer tuzlu su”.
“Yaşam suyu” efsanesine dayanan pek çok halk öyküsü vardır. Yiğitlerin gücünü yüz kat arttıran, yüreksizi yürekli kılan, ölüyü dirilten, yaraları iyileştiren… İnsanoğlunun suya böyle büyülü özellikler yakıştırması rastlantı değildir.
Etrafı ağaçlarla çevrili yollarda yürümemiz (İstanbul’un halka açık alanlarındaki ağaç yüzdesinin %1,5 olduğunu hatırlamakta fayda var), deniz kenarında simit-çay keyfi yapabilmemiz, Sapanca Gölü kenarında manzaraya dalabilmemiz, her duyduğumuz su sesinde içsel huzura kavuşabilmemiz, yazın yağmur altında ıslanabilmemiz, kışın yağmur sonucu oluşan su gölcüklerinin üzerinden atlayabilmemiz, her seferinde tıpkı bir çocuk gibi daha çok yağmasını ve yağdıktan sonra daha çok tutmasını istediğimiz karın her bir tanesine hayran hayran bakabilmemiz… İşte tüm bu anları değerli yapan, anlamlı kılan SU’dur. Aslında su,özelden genele hayatımızın”an”larını yaratan bir tarihçidir.
SU, HAKTIR. Su hep vardır, var olmalıdır, sürdürülebilirliği de bu yüzden sağlanmalıdır.
Yeryüzü tarihidir su. Gezegenimizin yüzünü değiştirmiştir, değiştirmeye de devam edecektir.
Dünyadaki en büyük kimyacıdır su. Doğal süreçlerin onsuz olması beklenemez. Ne yeni bir mineral, ne de üzerinde oturup ufka daldığımız yeni bir kaya oluşamaz susuz.
Suyumuz, gezegenimizden hızla kaçarken; insan düşünmeden edemiyor. Su birden yok olsa, neler olabilirdi ?
Deniz ve okyanusların yerlerinde kenarları kalın tuz katmanlarıyla kaplı çukurlar ?
Kuru ırmak yatakları ?
Asla kabarmayacak olan kaynak suları ?
Toz olmuş kayalar ?
Parçalanmış topraklar ?
Ne tek bir ağaç, ne tek bir yaşam formu… Su olmadan zekası olan ya da olmayan tek bir varlığın canlı kalması mümkün değildir. Bunca umarsızlığa ve aymazlığa rağmen hala direnmeye çalışıyor doğa ana. Fısıldıyor aslında parlak zekalara, anlayabilenlere. Tıpkı Chuang Tzu’nun dediği gibi; “Su sesinde her zaman çözümü bulacaksınız”.
“Sokağın bitiminde dönüp arkama baktım
Her şey nasıldı diye
Sundurma hazin
Çarşı kararsız
Düzlerde yarlarda tepelerde
Kurtlar, tavşanlar, yılanlar erimekte
Herkes dünyayı bir yanından onarıyor sanki
Meltem belli belirsiz bir şeyleri kıpırdatıyor
Gözümü kapatıp baktığımda
Sudur gün.”
E.Cansever
